Test Porsche Taycan Turbo S (2025) – ook voor petrolheads

Bijna duizend pk in een vierdeurs EV: dat is de Porsche Taycan Turbo S (2025). Een auto die je op papier meteen de vraag doet stellen: waarom in vredesnaam? Totdat je er een paar dagen mee rijdt en merkt dat dit niet zomaar een performance EV is, maar een Porsche die alles in zich heeft om zelfs de verstokte petrolhead te verleiden. Geen gimmick, geen spreadsheetcijfers, maar pure beleving op wielen – elektrisch, maar bloedserieus.

De pk-bingokaart van Porsche

Het lijkt wel een bingokaart, de vermogensrange van het Taycan-gamma. Omdat de lancering van de verse Taycan zich vorig jaar afspeelde op een kletsnat Circuito Monteblanco in het Spaanse Huelva, besloten we de Turbo S – het één-na-grootste getal op die kaart – nog eens uitgebreid aan de tand te voelen.

De pk’s lopen van 408 via 435, 544, 598, 700 en 884, tot het krankzinnige maximum van 1034 pk in de Turbo GT. En daar vlak onder vind je de Porsche Taycan Turbo S, goed voor 952 pk. Op papier is dat een hypercarcijfer, maar dit is gewoon een vierdeurs Porsche met een bruikbare kofferbak en achterbank. Het contrast maakt het des te absurder.

Spicy uiterlijk

De Turbo S oogt zoals je hoopt dat hij oogt: breed, agressief, maar toch herkenbaar als Taycan. Porsche weet die mix tussen strak en elegant beter neer te zetten dan wie dan ook. Onze testauto had keramische remschijven achter de wielen, een visuele reminder dat dit geen standaard EV is.

Toch is de Turbo S misschien wel wat veel van het goede. Een kleine duizend pk is leuk voor bij het stoplicht of om een verjaardag op te vrolijken met een sprintje dat iedereen even wit weg laat trekken, maar écht nodig is het niet. Zeker niet als je weet dat een kale Turbo S je al 219.600 euro kost, en dat onze testauto ruim voorbij de 250.000 ging. Voor dat geld kun je ook een Turbo GT met Weissach-pakket meenemen – zonder achterbank, met rolkooi, meer circuit dan straat. Maar eerlijk gezegd is de Taycan GTS de meest logische keuze: meer betrokkenheid, al het goede van een Taycan, en nét dat beetje extra pit.

Waanzinnig, die keramische remschijven

Maar goed, dan trap je dat pedaal in. Potverdikke, wat gaat dit ding van z’n plek. Er zijn wel meer EV’s met belachelijk veel vermogen, maar de Porsche Taycan Turbo S doet het op een manier die je simpelweg respect afdwingt. Geen zenuwachtig onderstel, geen gezeur in de besturing, alleen een klein vleugje wielspin dat eindigt in meterslange strepen rubber. Daarna is het focussen op de horizon en hopen dat je bloedsomloop het bij kan benen.

En dan komt het moment dat je moet remmen. Kan soms handig zijn. Gelukkig voelt elke tik op dat keramische rempedaal alsof je een katapult terughaalt. Stevig, consistent en keer op keer betrouwbaar, hoe vaak je het ook herhaalt. Ook tijdens hard remmen blijft de Turbo S perfect koers houden – een indrukwekkende combinatie van brute kracht en controle.

Voor de verstokte petrolhead

Critici roepen vaak dat elektrische auto’s emotie missen. Dat ze te klinisch, te stil of te afstandelijk zijn. Maar dat argument stort in elkaar zodra je achter het stuur van de Porsche Taycan Turbo S kruipt. Hier heb je alle dynamiek en finesse die je van een Porsche verwacht, alleen dan zonder benzinegeur.

Zet hem naast een Tesla Model S Plaid (inmiddels niet meer leverbaar in Nederland) of een Chinese uitdager als de Denza Z9 GT. Allebei indrukwekkend qua vermogen, maar qua beleving komen ze niet in de buurt. De Taycan Turbo S voelt niet als een rekensommetje met batterijen en elektromotoren; hij voelt als een belevingsauto pur sang.

Dat maakt het bijzonder. Want juist de verstokte petrolhead, degene die zweert bij toeren en ploffen uit de uitlaat, heeft hier plotseling weinig munitie meer over. Rij een paar dagen Turbo S en je merkt dat elektrisch niet alleen kan overtuigen, maar ook kan verleiden. Het is geen raket met een stuur: het is een Porsche. En dat verschil voel je.

Tekst: Werner Budding, camera: Rob Steltman